นิทานเรื่อง : เต่ากับแมว

นิทานเรื่อง : เต่ากับแมว

ในสมัยโบราณสัตว์ต่างๆยังคงสามารถพูดคุยกันรู้เรื่อง
เต่ายังคงเป็นสัตว์ที่ไม่มีกระดอง และแมวก็เป็นสัตว์ที่ชอบอาบน้ำเพื่อคลายร้อน
ทุกๆวันสัตว์ทั้งสองจะออกไปหาอาหาร ในละแวกใกล้ๆกัน

วันนึงเจ้าแมวจอมเจ้าเล่ห์เห็นเต่าเดินมาหากินใกล้ๆที่พักของตน จึงนึกสนุกและท้าทายเจ้าเต่า
” ว่าไง เจ้าเต่าต้วมเตี้ยม เดินช้าๆอย่างเจ้าน่ะ ไม่มีทางวิ่งทันข้าแน่นอน”

เจ้าเต่าได้ยินก็รู้สึกโกรธ และตอบไปว่า
” ข้าว่าเจ้าก็ไม่ได้วิ่งเร็วกว่าข้าหรอก เรามาแข่งกันมั้ยละ ”

เจ้าแมวตอบตกลงพร้อมกับเสนอเงื่อนไขว่า
” ถ้าใครเป็นฝ่ายแพ้ จะต้องยอมให้ผู้ชนะสั่งอะไรก็ได้”
เจ้าเต่าก็ตอบตกลง

ทั้งสองตกลงวิ่งแข่งกัน โดยให้ราชสีห์ที่เป็นเจ้าป่าเป็นพยาน
ด้วยความเร็วของเจ้าแมว ทำให้มันเป็นฝ่ายชนะ
เจ้าแมวจึงชี้ไปที่ก้อนหินที่อยู่ใกล้ๆลำธารและพูดว่า
“โถๆๆๆ เจ้าแมวผู้น่าสงสาร เจ้าแพ้ข้าเสียแล้ว ข้าขอสั่งให้เจ้าเอาหินก้อนนั้นมาวางบนหลังตลอดเวลา ”
เจ้าเต่าจำใจต้องทำตามคำสัญญา มันจึงนำก้อนหินมาวางไว้บนหลัง และนับจากนั้นเป็นต้นมา
เต่าก็มีกระดองติดกับตัวตลอดเวลา

หลายปีต่อมาขณะที่เจ้าแมวเหมียวเล่นน้ำอย่างสบายใจอยู่ริมลำธาร
เจ้าเต่าว่ายน้ำผ่านมาพอดี เจ้าแมวเหมียวเห็นเต่าจึงทักทาย
” ว่าไง เจ้าเต่าต้วมเตี้ยม หินบนหลังเจ้ามันหนักมากมั้ย ” พูดจบพลางหัวเราะ

เจ้าเต่าได้ยินก็รู้สึกโกรธมาก และตอบไปว่า
” วันนี้เจ้ามาว่ายน้ำแข่งกับข้ามั้ยละ ”
” ถ้าใครเป็นฝ่ายแพ้ จะต้องยอมให้ผู้ชนะสั่งอะไรก็ได้”

เจ้าแมวตอบตกลง โดยให้ราชสีห์เป็นพยานเหมือนเดิม
เจ้าเต่าอยู่กับน้ำมาตั้งแต่เล็ก มีความเชี่ยวชาญในการว่ายน้ำ ทำให้มันเป็นฝ่ายชนะ
เจ้าเต่าจึงยื่นคำขาดไปว่า
“เจ้าแมวเหมียว ข้าขอสั่งให้เจ้าห้ามอาบน้ำตลอดชีวิต ถ้าเจ้ามาอาบน้ำขอให้ท่านเจ้าป่าลงโทษ ”
เจ้าแมวเหมียวจำใจต้องทำตามคำสัญญา  และนับจากนั้นเป็นต้นมา แมวจึงเป็นสัตว์ที่กลัวน้ำ
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า : แต่ละคนมีความถนัดของตัวเอง อย่าดูถูกความสามารถของคนอื่น

เรื่องโดย : Warpat